خودداری از رفتن به رختخواب

مامانی نمی خوام بخوابم‚سام کوچولوی من بخدا خواب چیز بدی نیست ‚شب ها ساعت 3 و 4 میخوابی صبح ها هم که قبل از بابایی بیدار میشی انگاری شما میخوای بری اداره!!!!!!!!دکتر بنیامین اسپاک در باره ی خودداری از رفتن به رختخواب می گوید:

مقاومت در برابر خوابیدن‚از مشکلات عمده ایی است که به تدریج به وجود می آید و معمولا نتیجه دل درد و گریه های هیجانی است‚ولی شکلی از لوسی به حساب می آید.مثلا نوزادی که تا چند ماه از دل درد گریه می کرده و مادر برای تسکین درد او را در آغوش گرفته و راه می برده است‚حال که ناراحتی اش بر طرف شده نیز می خواهد او را بغل کنند و راه ببرند.به همین جهت‚سعی می کند مدتی بیدار بماند تا به هدفش برسد.گاهی کودک در آغوش مادر به خواب می رود ولی به محض قرار گرفتن در رختخواب بیدار می شود و فریاد می کشد.

این گونه خوابیدن‚برای کودک و مادر فرساینده است.کودک روزها بد خلقی می کند وکم کم اشتهایش را از دست می دهد ‚والدین نیز به تدریج عصبی و کم حوصله می شوند.نباید اجازه داد یک کودک تا این حد بزرگسالان را تحت فرمان خود درآورد.خود کودک هم چنین تصور می کند که نباید تا این اندازه خود رای باشد اما چاره ای ندارد.اگر پدر و مادر بدانند که این رفتار کودک برای همه زیان آور است ترک عادت بسیار آسان است:وقت خواب او را به رختخوابش برده و بخوابانید، با مهربانی همراه با قاطعیت به او شب بخیر بگویید و ترکش کنید و دیگر پیش او برنگردید. بیشتر کودکان از این عمل عصبانی می شوند و مدتی گریه میکنند اما وقتی دیدند پاسخی داده نشده،به خواب می روند.

شبهای بعد کودک کمتر گریه میکند و به تدریج به شرایط جدید خو میگیرد.این گریه ها علتی جز عصبانیت ندارد و ترس از اینکه طفل دچار مشکلی شده باشد بی مورد است. بعد از ترک این عادت کودک به مراتب سالمتر و شادابتر خواهد بود.لازم نیست پنهانی به رختخوابش سر بزنید و از سلامت او باخبر شوید و یا به او اطمینان بدهید که کنار او هستید ،زیرا فقط گریه هایش طولانیتر و شدیدتر می شود.